Say hello to Nicaragua

DUS,

Op naar het goedkopere gedeelte van Centraal Amerika...

Van Monteverde vertrokken we in de richting van 'de surfspot' van Nicaragua namelijk Las Salinas(Popoya).
Bij de grens van Costa Rica(om het land uit te mogen) aangekomen waar het al de hele dag keihard aan het regenen was stond er een rij waar je spreekwoordelijk u tegen zou hebben gezegd als je in Nederland was geweest waar dit geheel onmogelijk en raar is, maar waar je hier gewoon in gaat staan met de hoop dat ie op een gegeven moment kleiner wordt. (de rij kwam door stroomstoring is gevolg van regen). En als je er dan ook achter komt dat er geen cajeras(muurtrekkertjes op zn markos) zijn dat sta je letterlijk zonder geld op de grens! (ok we hadden nog 20 dollar met zijn tweeen).
Uiteindelijk gaat het licht en dus ook de elektriciteit weer aan na 10 minuten geschommeld te hebben en kunnen we redelijk snel Costa Rica uit(zie 2 uur).
Maar dan zijn we Nicaragua nog niet in... we werden naar rechts gewezen in de trend van --> mas o menos cien metros a la derecha. Dit is dus eigenlijk 500 meter rechtdoor met een kleine afbbuiging naar rechts aan het begin. Wij op zoek naar de grens, wat eigenlijk gewoon en tafel was met een man met een geweer die naar ons eigenlijk wel erg lief lachtte. Doorgestuurd naar de volgende halte: De officiele entrada de Nicaragua.(Dat zijn dus 5 verschillende loketten, die als je vooraan staat dichtgaan of je doorsturen omdat je een papiertje mist die eigenlijk precies hetzelfde is als die je eerder al ingevuld hebt). Maargoed na weer een uur(met backpacks) en 14 dollar armer gingen we op zoek naar een bus richting Rivas. Na door nog een hekje te zijn gegaan en weer 2 dollar te hebben moeten betalen (we hadden dus nog maar 2 dollar over) kwamen we aan bij een lokale stadsbus die er van buiten verroest en uitelkaarvallend uitzag, maar die vanbinnen de dikste flatscreens (ja 2 zelfs) had hangen en waar we onze eigen party al snel aan de gang hadden.

Rivas naar las Salinas was een rustig ritje tot we daar aankwamen, eruit gegooid werden en naar links gewezen werden. Waar een bord stond: Popoya 3 km (we hadden dit keer ook beter moeten weten, stom, stom, stom)!!!
Wij begonnen met lopen toen het licht was en dat was het zeker niet toen we aankwamen. (dit zegt al genoeg lijkt me:S) Het bleek in totaal 12 km te zijn en we hebben 2 lifts gehad van in totaal 5 km en hebben ongeveer 10 modderpoolen zo groot als zwembaden moeten overbruggen (die ook zo diep waren als zwembaden). En daar aangekomen vroegen ze ons: Konden jullie het paadje door de Mangrove van 20 minuten niet vinden dan?! ZIJN WIJ HELDERZIEND DAN?! maar goed egt een supertijd gehad daar...zo chilaxing en top mensen daar (allemaal met 1 doel en dat is surfen). Ook omdat ik 10 gasten verslagen had met poker en uiteindelijk 2de was geworden:D.YEAH

Na paar dagen op weg naar Isla Ometepe via (weer) Rivas en op de boot (zie drijfhout met motor waar naar uiteindelijk oordeel van de kapitein meer dat 100 mensen op pasten en die eigenlijk in NL al zou zinken bij de bemanning) naar het eiland en daar echt een TOP 3 dagen gehad in pitoreske dorpjes en gave cultuur met inwoners die je nog wel graag willen verwelkomen.

Bootreis terug naar Granada hadden we een nog kleiner plankje drijfhout met motor met nog meer mensen...hmmm (die rekensom was even te raar). In de bus naar Granada uiteraard weer Marko en Miguel tegengekomen en in Granada zelf Bram. Enorm gezellig hosteletje met z'n allen en vandaag een Tour gedaan van alle bezienswaardigheden in en om Granada en echt hele gave uitzichten gezien waar je weer nodig je MF moment moet pakken, maar dit zullen jullie op fotos wel zien (spannend he;)). Morgen in de richting van Leon om te gaan volcano boarding (of te wel zittend op een houten plakje met touwen de vulkaan af om vervolgens als je beneden bent al je blauwe plekken en schrammen te kunnen gaan tellen). Dit is toch gaaf:D toch?!

Nou goed genoeg geluld en toch volgende keer kindertjes...;)

Besos en een dikke lebber uit dit keer Nicaragua.